تکنیک های متفاوتی در خم کاری لوله وجود دارد. که هر کدام از آنها بر اساس کاربرد خم و نوع مواد، مزیت و معایت متفاوتی دارند. معمول ترین و مهمترین تکنیک های خمکاری که از نیروی مکانیکی استفاده می کنند، عبارتند از:
خمکاری پرسی
خمکاری فشاری
خمکاری کششی
خمکاری نوردی
برای افزایش دقت در علامت گذاری، از یک بست فلزی بعنوان دور لوله استفاده می شود. برای نشانه گذاری، روی لوله از نشانگرهای نوک تیز (مانند مداد ، مارکر) استفاده می گردد.
استفاده از ماژیک یا نشانگرهایی که نوک آنها پهن میباشد باعث پایین آمدن دقت در اندازه گیری می شود.
باید دقت شود که توسط ابزار نوک تیز روی لوله ها به هیچ وجه نباید خراش ایجاد نمود. زیرا این عمل باعث خوردگی و ضعیف شدن مقطع لوله می شود.
معمولاً دستگاه های خمکاری از یک جهت عملیات خم را انجام می دهند. به همین دلیل مشخص نمودن یک خط مرجع از ابتدای کار. خصوصاً در مواردی که باید چندین خم و در جهات مختلف ایجاد شود بسیار مفید است.
یک علامت طولی روی لوله مشخص میگردد. سپس لوله را به صورتی در دستگاه خمکاری قرار می گیرد. که آن علامت رو به بالا و خلاف جهت زاویه خم قرار گیرد.
این علامت علاوه بر امکان کنترل دقیق جهت خم. پس از خمکاری برای ادامه صحیح عملیات خمکاری در جهات مختلف بسیار مفید می باشد.
لوله هایی که توسط خمکاری و جوشکاری ورق به صورت درز دار تولید می شوند. از این لوله ها بیشتر در انتقال سیالات کم فشار و هم چنین به عنوان ماده ی اولیه. در تولید پروفیل های نیمه سبک استفاده می شود. شکل شماره 2-5 ، مسیر تولید لوله های درز دار را نشان می دهد.
این لوله ها به صورت یکپارچه و بدون درز می باشند. و به روش های مختلفی تولید می شوند. که نوع روش تولید آنها به جنس لوله بستگی دارد.
الف- لوله فولادی
این لوله مستقیماً با ایجاد سوراخ درون شمش گداخته، تولید می شود. و بیشتر در خطوط انتقال گاز، و ساخت مخازن تحت فشار، تأسیسات پالایشگاهی و نیروگاه ها کاربرد دارند.
شکل 4-2 روش تولید لوله های بدون درز فولادی را به صورت خلاصه نشان می دهد.
ب- لوله چدنی
این لوله ها توسط روش ریخته گری گریز از مرکز، ساخته می شوند.
ج- پلیمر
این لوله ها توسط روش تزریق تولید می شوند.
د- مس و آلومینیوم
این لوله ها، معمولاً بصورت کشش شمش تولید می شوند.
